अन्तरध्यान --- Narayan Pokharel

अन्तरध्यान - कविता घरि .. हाँसेको घरि .. लजाएको .. यसलाई भुलाउनको लागि हरदम प्रयास मा छटपटि र पिडाहरु नै जिवनको एउटा पाटो भैसक्यो ! मेरो जिवनको एकमात्र नाशो ..प्रेम ! त्यहि पाटो बेला बेला उघ्र भएर आउछ ! कति मिठो त्यो प्रेम , अनि ति भावनाहरु ! जानु मन लाग्छ त्यहि अतित , त्यहि हँसिलो , त्यहि लाजाउदो प्रेम नजिक ! तर मुटुको यो सानो अलापलाई मगजले बिलाप देखाईदिन्छ ! यो बिहानको सिरेठोले न्यानोपन डाकिरहेको छ ! आँखा बन्द हुँदा पनि देखिरहन्छ उसैको चित्रण ! अन्तर्ध्यानमा उसैको अनुहार , उसैका हर्कतहरु , गालि गरेको अनुहार , रिसाउदा खुम्चिने ति निधार , चिया पिएपछी लेप्राउने ओँठ , बोल्दा चल्मलाउने गाला ! अनि घरि घरि मलाई हेर्दै बिपरित दिशातिर हेरिरहेका आँखाहरु ! बन्द आँखाबाट खसिरहे आँशुहरु " टप्लक ... टप्लक " आँशु झरेपनि उस्को चित्रण पखालिएका छैनन् ! उ मेरै मगजमा नाचिरहेकी हुन्छे ! उस्लाई अन्तरध्यान बाट नै नियालिरहेँ ! आँशु झर्दै गयो , गाला च्याप च्याप भईरह्यो ! बर्षाले धर्तिमा गरेको मेलमा छरिएको माटोको मिठो बासना जस्तै मेरा आँशु पनि ठिक त्यस्तै गालामा मिठो बासना दिदै छ !